Voormalig president Donald Trump heeft Juan Orlando Hernández gratie verleend, de ex-president van Honduras die een gevangenisstraf van 45 jaar uitzat wegens drugshandel en vuurwapenmisdrijven. Deze stap, die dinsdag werd bevestigd, roept serieuze vragen op over de toepassing van presidentiële clementie en benadrukt inconsistenties in het buitenlands beleid van de VS.
De zaak tegen Hernández
Hernández werd vorig jaar door een federale rechtbank in New York veroordeeld wegens misbruik van zijn presidentiële bevoegdheden om de handel in meer dan 400 ton cocaïne naar de Verenigde Staten te vergemakkelijken. Aanklagers presenteerden ook bewijs dat hij steekpenningen had aangenomen van drugsbaronnen, waaronder Joaquín “El Chapo” Guzmán. Het pardon werd verleend nadat Hernández Trump een brief had gestuurd waarin hij beweerde dat er sprake was van “politieke vervolging” onder de regering-Biden.
Waarom dit ertoe doet: dubbele standaarden in het Amerikaanse beleid
Het pardon is vooral opmerkelijk gezien de agressieve houding van de regering-Trump tegen Venezuela, dat vaak als een ‘narcostaat’ wordt bestempeld. Terwijl hij het leiderschap van Venezuela bekritiseerde wegens vermeende drugshandel, heeft Trump nu een veroordeelde dader op hoog niveau uit Honduras vrijgelaten. Deze inconsistentie ondermijnt de geloofwaardigheid van de VS op het gebied van drugshandhaving en duidt op een selectieve toepassing van beleid.
Trumps patroon van controversiële gratie
Hernández is niet de enige controversiële figuur die Trump gratie heeft verleend. Op zijn clementielijst staan onder meer veroordeelde fraudeurs, corrupte politici, de oprichter van een online drugsmarktplaats en talloze deelnemers aan de aanval op het Capitool op 6 januari. De gratie van Changpeng Zhao, de oprichter van de cryptocurrency-uitwisseling Binance, heeft ook vragen opgeroepen over mogelijke zelfhandel, gezien de zakelijke banden van de familie Trump met het bedrijf.
Bredere context
Presidentiële gratie is een juridisch instrument, maar het gebruik ervan kan sterk gepolitiseerd zijn. Uit de staat van dienst van Trump blijkt dat hij bereid is deze macht uit te buiten op manieren die de traditionele normen tarten. De gratie van Hernández roept niet alleen ethische zorgen op, maar benadrukt ook de mogelijkheid van misbruik binnen het clementiesysteem.
Dit pardon onderstreept een verontrustende trend: de selectieve handhaving van gerechtigheid, gebaseerd op politieke gunst in plaats van op juridische principes.
Het is onwaarschijnlijk dat dit besluit op zichzelf staat en waarschijnlijk een verdere discussie zal aanwakkeren over de grenzen en verantwoordelijkheden van het presidentiële gezag.
